این شاعر در سال 86 بعلت کاهش سطح هوشیاری ناشی از تشنج، بیماری قلبی و کلیوی در بخش آی سی یو بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه بستری شد. طی این مدت رهبر انقلاب در سفر به کرمانشاه با حضور در بیمارستان از این شاعر عیادت کردند.

او که متولد 4 دی ماه 1337 درسرپل ذهابکرمانشاه است در کودکی با عشایر سیاه چادرنشین حشر و نشر فراوان داشت و قبل از رفتن به دبستان، خواندن و نوشتن را بدون داشتن معلم و تنها از روی کنجکاوی و تأمل و دقت از نوشته های روی تابلوها و اسامی خیابانها و... به خوبی فرا گرفت. وی قبل از پیروزی انقلاب به دعوتشمس آل احمدبه تهران رفت و دیداری نیز بامرتضی مطهریداشت. وی با آغاز جنگ به همراه خانواده به تهران نقل مکان نمود و برای مدتی ساکنشهرستان نورشد سپس درتهراناقامت گزید و به همکاری با روزنامه جمهوری اسلامی پرداخت.

وی آثار شعر و نثر ادبی متعددی دارد؛ و شاعری با سبک منحصر به فرد است که این سبک بصورتمثنویدر <<کفشهای مکاشفه>> جلوه کرده است. تمایل سبک وی به معنویت وعرفان اسلامیبا فرم جدیدی از مثنوی <<ملهم از مثنویمولوی>> در شعر معاصر بی نظیر است. این سبک تاثیر بسیار زیادی در شعر معاصر گذاشته است. اشعار عزیزی با عرفان اسلامی آمیختگی دارد و تمجید از اهل بیت در بیشتر آثارش موج می زند.

عزیزی سرودن شعر را از سالهای جوانی با مجله جوانان آغاز کرد و اشعار او بارها و بارها در محضر رهبر انقلاب قرائت شد.

<<کفشهای مکاشفه>>،<<شرجی آواز>>،<<خوابنامه و باغ تناسخ>>، <<ترجمه زخم>>،<<باران پروانه>>،<<رودخانه رؤیا>>، <<ناودان الماس>>، <<ترانه های ایلیایی>>، <<ملکوت تکلم>>،<<سیل گل سرخ>>، <<روستای فطرت>> از آثار این شاعر هستند.